‘Ja, maar jij bent vast heel sportief!’

De licht blozende man naast me kijkt van de muffins op het buffet naar mij en knikt richting het lekkers op het buffet. We staan met nog een paar van zijn collega’s rondom een grote kartonnen doos rijkelijk gevuld met brownies, verschillende soorten muffins en een glanzend geglazuurde wortelcake. We staan er met z’n allen om heen te watertanden. Iedereen kijkt elkaar even kort aan, nemen we wel of niet?

‘haha, ja die schijn van sportiviteit weet ik goed op te houden,’ 

Dat dit beeld om mij heen hangt als masseur kom ik wel vaker tegen.

Ik lach ik naar hem:  

‘ha nou, mijn geheim: ik sport niet! Ik neem altijd en overal de trap in plaats van de lift of roltrap en ik loop zoveel mogelijk in plaats van korte stukjes door de stad te fietsen’. 

Vooral de brownie met een sticky toffee laag bovenop is onweerstaanbaar en het kost me moeite mijn blik los te rukken. Mijn gedachten gaan razend snel: ‘Het mag nu wel, ik heb vanochtend al meer dan 3500 stappen gelopen en het is pas half 10, dus nog genoeg tijd vandaag om aan de 10.000 stappen te komen, zoo handig die stappenteller op mijn telefoon, en als ik de rest van de week nou echt goed oplet…’ Mijn gedachtestroom wordt onderbroken door mijn buurman aan de andere zijde: 

‘Jij eet natuurlijk ook nog eens heel gezond en je snoept niet?’  Vervolgens zet hij zijn tanden in een bosbessenmuffin. 

‘Snoepen, ik? Zeker wel, een leven zonder een chocolade, een stuk taart of chips, ik kan het me niet eens voorstellen.’ 

Toch laat ik die maandagochtend de heerlijkheden in de doos op het buffet voor wat ze zijn en neem alleen mijn koffiebeker mee naar de kamer waar ik die dag de stoelmassages geef. 

Ik hoorde ooit eens tijdens de engelse versie van Heel Holland Bakt de volgende uitspraak:

“Is it worth the calories?”

Een uitspraak die ik sinds dien ter harte neem. Bij ieder stuk taart waar mijn hand zich spontaan naar uitstrekt vraag ik me eerst af of het wel of het echt een lekker en goed stuk taart, cake of koek is en vervolgens hoeveel extra trappen ik er voor moet op- en af moet om al die extra calorieën weer te verbranden. Dus, die maandag geen lekkers bij de koffie. Moeilijk blijft het wel. Er wordt overal zoveel getrakteerd en iedere keer weer word ik getest. En, ja, ach, soms lukt me niet., dan zak ik voor de test. Gelukkig heb ik dan nog de stappenteller op mijn telefoon en zit er niets anders op ’s avonds een extra wandeling te maken, totdat ik 10000 stappen heb gezet die dag. Verbranden van die extra suikers en vetten en toch hartstochtelijk genoten van ze. 

Balans, daar gaat het om. Nooit meer taart, zo saai en jammer. Dus, af en toe een lekkere traktatie en dan kan ik er ook volledig van genieten. En als extraatje plan ik er diezelfde dag een mooie wandeling bij.

Goede deal toch?