Ik heb het ontdekt via een vriendin. De beste ontdekkingen doe ik wel vaker via vrienden, collega’s of soms zomaar tijdens en opgevangen gesprekje op een terrasje. Deze ontdekking kwam via Bernadette, zij vertelde me over de Napolitaanse Romans van Elena Ferrante. Ze had ze alle drie de boeken in één ruk uitgeluisterd.
Heu?!
Geluisterd?
‘Heerlijk’, zegt ze, ‘ik luister ’s avonds in bed of onderweg in de auto. Zo worden mijn ritje in de auto een totaal andere ervaring’.
Hm, Dat wil ik ook wel proberen. Blijkt dat ik via mijn bibliotheek-abonnement toegang heb tot een zeer uitgebreide collectie luisterboeken op mijn telefoon, dus kon ik meteen van start. Bernadette had niets teveel gezegd, ik luisterde ze net als haar allemaal in één ruk uit. Het is zelfs wel eens voorgekomen dat ik al thuis was, de auto had geparkeerd achter mijn huis en toch nog even bleef zitten om het hoofdstuk uit te luisteren. Je zou bijna gaan verlangen naar langere files 😉
Momenteel luister ik naar het nieuwste boek van Rutger Bregman – De Meeste Mensen Deugen. Een echte must-read of beter gezegd, een must-listen. Zoals beloofd door de recensenten verandert dit boek je idee over ‘ons mensen’, doorzie je de vernistheorie* en krijg je spontaan zin in zo maar iets goeds doen, gewoon omdat het goed voelt. Wat het overigens extra leuk maakt, vind ik, is dat hij het zelf voorleest.
Stemmen maken namelijk wel uit hoe prettig het boek luistert, of niet. Niet alle stemmen vind ik even fijn om naar te luisteren, maar een aantal maken de luisterervaring extra goed. Zoals bijvoorbeeld Dieuwertje Blok of Job Cohen. En sinds kort luister ik ook naar het nieuws via de app van Blendle. Zij maken iedere dag een selectie van nieuwsberichten die ze voor je inspreken. Zo af en toe neem ik op die manier het nieuws tot me. Niet al te vaak, een echte nieuwsjunk ben ik nooit geweest.
Misschien is het een idee dat ik deze Momentjes ook ga inspreken. Dan kan je in de trein terug naar huis of op weg naar kantoor hiernaar luisteren, in plaats van naar dat telefoongesprek van een net iets te luide beller in je treincoupe. Ach, daar schrijf ik ook vast nog wel iets over binnenkort. Sommige gesprekken zijn tenenkrommend en dringen zich ongevraagd je brein binnen. Maar goed, dat is voor een ander moment.
Wellicht tot de volgende, al dan niet voorgelezen door mij.
* Vernistheorie? Is de menselijke beschaving echt slechts een dun laagje vernis en komen daaronder vandaan direct onze dierlijke en meest slechte kanten naar boven?